Met een geërfde laptop volgt een Nederlandse journaliste het spoor terug van haar overleden Roemeense collega en vriendin. Een persoonlijke reisgids.
Plekken en verhalen in Boekarest, een Europese hoofdstad getekend door dictatuur.
Plekken en verhalen in Boekarest, een Europese hoofdstad getekend door dictatuur.
Mijn beste vriendin, Gratiëla, was Roemeens. Na de revolutie vertrok ze met ‘twee koffers en twee kinderen’ naar Nederland. Ze had in Boekarest bij de Staatstelevisie gewerkt en vond opnieuw werk als journalist bij mijn krant. Zo leerden we elkaar kennen.
We waren twintig jaar bevriend toen Gratiëla ziek werd en stierf. Op het laatst zat ze vaak thuis te schrijven. Ik erfde haar laptop met herinneringen aan haar jeugd, haar werk, de communistische dictatuur. Haar laatste wens was dat ik er ‘iets’ van zou maken.
Mijn liefde voor Boekarest doet denken aan stukken in de krant over gouden echtparen: altijd een beetje verliefd gebleven. Sinds de jaren negentig kom ik in de Roemeense hoofdstad, waar ik een flat heb.
